Πόσες φορές να πέθανες στα αλήθεια ,και
όμως ακόμα είσαι εδώ μαζί μας ,
σύντροφε μου.
Εχεις ακόμα σφιγμένη την γροθιά σου ,να σημαδεύει τον ήλιο σαν όρκος νίκης
στους αιώνες.
Σε είδαν να πέφτεις νεκρός στο Παρίσι το
ΜΆη του 1871….Ηταν εκείνη την βδομάδα που ,κι απ το δικό σου αίμα ,ονομάστηκε
ματωμένη. …
Ζαν νομίζω πως σε φώναζαν….
Σε είδαν λαβωμένο απ την σφαίρα Γάλλου
μοισθοφόρου το 1918 στην βεσαράβια…
Μπόρις θαρώ σε λέγαν τότε….
Είπανε πως χαροπάλευες μέρες στο
χιονισμένο Στάλιγκραντ, τον Φλεβάρη του 1942…
Ιβάν σε φώναξε ο σύντροφος σου την ώρα που είδε πρώτος τους Ναζί…
Αλλοι μου μήνυσαν πως σε αποκεφάλισαν σε
ενα φαράγγι στην Μεσούντα τον Ιούνη του 45 και άλλοι πως σε σκότωσαν στην
Βολιβία τον Οκτώβρη του 67….
Αλήθεια με μπερδέψανε, και δεν καλοθυμούμαι…Ερνέστο αν σε λέγανε, η Αρη απ το
Βελούχι…
Κάποιοι πως σε εκτελέσανε ,μια Κυριακή
του Μάρτη, και άλλοι σε είδαν μες το αίμα σου να κείτεσαι, τον Μάη του 63 στην
Σαλονίκη…
Νίκο πιστεύω σε έλεγαν ή ίσως και Γρηγόρη….
Ενας νεαρός μου φώναζε πως σε πήρε μαζί
της η λευτεριά τον Ιούλιο του 65…
Σου έστησε λέει καρτέρι στην οδό Σταδίου, και σε περίμενε Σωτήρη να φανείς..
Ενας εργάτης μου είπε οτι σε σκότωσαν τα
σκυλιά τον Σεπτέμβρη του 67 ,σε μιαν αυλή της Φιλελλήνων …
Γιάννη σε ονομάτιζε, συντρόφι και καρντάσι…
Τόσα πολλά μου μαρτυρούν τον ηρωικό χαμό
σου…
Μα εγώ σε βλέπω δίπλα μου ακόμα στην πορεία…
Κρατάς πότε τα πανό και πότε την σημαία, και άλλες φορές βάζεις φωνή ,το σύνθημα
να δώσεις….
Κοιτάς μπροστά, αγέρωχος, στητός και ορθοβαδίζεις…
δεν θα πεθάνω ορκίζεσαι το άδικο αν δεν σβήσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου